Myśli różańcowe (tw)

15 sierpnia 1945 roku, za przyczyną św. Faustyny, z gruźlicy kości i gruźliczego zapalenia opon mózgowych, po 17 latach beznadziejnego leczenia. Za jej życia wiedziało o jej stanach mistycznych tylko kilku najbliższych jej przyjaciół: kierownik duchowy ks. Stanisław Proszak, biskup Zbigniew Kraszewski, Anatol Kaszczuk.

W pierwszej części tej książki umieszczamy życiorys Barbary Kloss, zredagowany w oparciu o trzy wspomnienia Anatola Kaszczuka i świadectwo samej Barbary, dotyczące jej choroby i cudu uzdrowienia przez Miłosierdzie Boże.

W drugiej części książki przekazujemy myśli o różańcu, które były spisane lub podyktowane przez Barbarę Kloss w pierwsze soboty miesiąca w latach 1951-1981. Barbara była zawsze pod opieką stałych kierowników duchowych i wykazywała wobec nich całkowite posłuszeństwo.